Mini encyklopedia makijażowa

Historia makijażu:
Makijaż w różnych epokach

Makijaż jest sztuką wykorzystywania kosmetyków do poprawy wyglądu i podkreślenia urody.
Od starożytności po współczesność, makijaż odgrywał istotną rolę w kulturze i modzie, ewoluując wraz z upływem czasu i zmieniającymi się trendami. W różnych epokach i miejscach na świecie, makijaż miał różne znaczenie i wpływ na społeczeństwo, odzwierciedlając obowiązujące standardy piękna i trendy w modzie. Makijaż od wieków był integralną częścią ludzkiej kultury i historii. Jego ewolucja jest ściśle związana z wpływem historycznym i obyczajowym, który kształtował trendy
i preferencje dotyczące wyglądu.

Cofnijmy się w czasie od okresu starożytności, aż po czasy współczesne i tym samym przeanalizujmy rolę makijażu w różnych epokach jak i we współczesnym świecie. Zauważysz kolosalny wpływ historyczny i obyczajowy na zmiany w stylu makijażu i jak przekształcenia społeczne, kulturowe oraz historyczne miały wpływ na to, w jaki sposób ludzie używali makijażu na przestrzeni lat. Zobaczysz jak na przestrzeni wieków ewoluował styl makijażu
i jak z biegiem kolejnych dekad nadal ulega dynamicznym zmianom, które z pewnością będą zawsze zachodzić równolegle ze zmianami obyczajowymi, historycznymi i panującymi trendami na świecie.

Starożytny Egipt

Historia makijażu sięga starożytności, gdzie już w starożytnym Egipcie stosowano kosmetyki do podkreślania urody. Makijaż miał znaczenie religijne i społeczne. Kobiece spojrzenia były podkreślane za pomocą kohl’u, a cera była rozjaśniana białym pigmentem. Ówczesna małżonka faraona Echnatona z XVIII dynastii, Nefretete cieszyła się uznaniem jako symbol kobiecego piękna poprzez wykorzystanie kosmetyków. Aby podkreślić swoje piękno, stosowała różne techniki.
Na przykład, w okolicach oczu używała czarnej kredki do zaznaczenia konturu, a do pogrubienia rzęs wykorzystywała mieszankę sadzy, oliwy i białka. Dodatkowo, liśćmi henny barwiła paznokcie
i policzki. Egipcjanie pasjonowali się sztuką makijażu oraz tworzeniem mieszanek, które służyły jako kosmetyki. Proszek z naturalnych substancji, takich jak mielone orzechy czy minerały, był rozsypywany na paletę, talerz lub łyżkę, a następnie łączony z tłuszczem zwierzęcym lub roślinnym, aby nadać mieszance odpowiednią strukturę. W ten sposób powstawały pierwsze kosmetyki zarówno pielęgnacyjne, jak i kolorowe.

Egipcjanki dążyły do nadania swoim oczom kształtu migdała poprzez nakładanie szminki dookoła linii rzęs oraz wyciąganie kącików aż do brwi. Dodatkowo brwi były mocno zaznaczane i przedłużane zgodnie z naturalnym kierunkiem linii. Taki makijaż wykonywały zarówno kobiety, jak
i mężczyźni. Kobiety w starożytnym Egipcie dbały o zachowanie jasnej cery. W razie potrzeby sięgały po metody sztucznego rozjaśniania skóry. Posiadanie jasnej twarzy było uważane za znak szlachetnego pochodzenia - świadczyło o tym, że kobieta nie musi wykonywać prac fizycznych i unikać długotrwałego przebywania na słońcu. W tamtych czasach makijaż miał również znaczenie symboliczne i religijne. Podobnie w starożytnej Grecji i Rzymie makijaż był powszechnie stosowany, co świadczy o jego głęboko zakorzenionym znaczeniu kulturowym. Makijaż w stylu starożytnych greckich bogini jest uniwersalny. W charakteryzacji rodem ze starożytnej Grecji szczególną rolę odgrywają nienagannie ułożone i subtelnie podkreślone brwi oraz makijaż oczu skupiający się na odcieniach złota i brązu. Oczy greckich bogini są duże, ospałe, tajemnicze i fascynujące, a matowe brązowe i złote odcienie z cząstkami masy perłowej pomagają osiągnąć ten efekt.

W średniowieczu makijaż był postrzegany zupełnie inaczej niż obecnie. Ostry makijaż był uważany za symbol okultyzmu przez nauki kościoła. Skromność była ceniona, co odbiło się na podejściu do makijażu, jednak nadal istniała moda na rozjaśnianie twarzy. Aby uzyskać efekt jasnej, idealnej cery, kobiety stosowały pudry oraz maseczki z mąki owsianej i węglanu ołowiu.
Do pielęgnacji skóry używano także mączki fasolowej, miodu z żółcią wołu, suszonych korzeni ogórka czy wodyz topniejącego śniegu. W średniowieczu kobiety nadal praktykowały sztukę makijażu, choć techniki i składniki używane do tego celu różniły się od współczesnych. Jednym
z popularnych sposobów na podkreślenie urody było farbowanie ust, które wykonywano za pomocą krwi węża lub korzenia orzechowca. Efektem tego zabiegu była mocno rozjaśniona twarz oraz lekko zaróżowione wargi. Warto zauważyć, że krew węża, oprócz funkcji upiększającej, miała także zadanie niwelowania nieprzyjemnego zapachu z ust, co było istotne ze względu na warunki higieniczne panujące w tamtych czasach.

Dopiero w okresie renesansu nastąpiła pewna zmiana pod względem nastawienia do makijażu, choć nadal podlegał on surowym normom społecznym. Preferowane były bledsze odcienie
i delikatne rumieńce. Należy zauważyć, że w okresie renesansu, istniały pewne różnice w praktykach dotyczących higieny osobistej i kosmetyki w porównaniu ze średniowieczem. Jedną z tych różnic było częstsze mycie ciała. Praktykę tę utrzymywali głównie ludzie należący do niższych warstw społecznych. Arystokracja nadal nie przestrzegała tych zwyczajów, a zamiast tego używała duże ilości perfum do zakrywania nieprzyjemnych zapachów. Włosy również nie były myte, lecz pudrowane, aby ukryć ich stan. Z biegiem czasu zaczęto golić włosy i nosić peruki. Kosmetyki upiększające zaczęły pojawiać się głównie na dworze francuskim, gdzie stosowano pomadki oraz róże w odcieniach czerwieni i fioletu do makijażu. Do produkcji tych kosmetyków używano m.in. drzewa sandałowego zalane spirytusem. Często składniki kosmetyków powodowały zmiany skórne, które zamiast leczyć – maskowano innymi preparatami, jak na przykład pudrami
z mąki ryżowej.

W makijażu barokowym uwagę zwracano na wyjątkowo jasną skórę, którą starano się uczynić niemalże jak porcelanę. Charakterystycznym elementem tego makijażu był mały pieprzyk. Ponadto, mocno podkreślano brwi, nadając im kształt mało naturalnego łuku. Na środek porcelanowej twarzy nakładano sporą ilość różu do policzków, a usta pomniejszano, nadając im kształt serca. Włosy naturalne przykrywano misternie ułożonymi perukami, które mocno pudrowano i dodatkowo ozdabiano np. kwiatami.

W epoce edwardiańskiej (1901-1910) następującym po epoce wiktoriańskiej (1837-1901) praktycznie nie istniał kanon w makijażu ponieważ w tamtym czasie jego nadmiar uważany był za niestosowny i wulgarny. Epoka edwardiańska nadal nawiązywała do okresu wiktoriańskiego gdzie nadal istniał tradycyjny podział ról społecznych. Dlatego kobiety nie miały zezwolenia społecznego na używanie makijażu. Przełom nastąpił w drugiej dekadzie XX wieku kiedy kobiety zaczęły bardziej wyrażać swoją indywidualność poprzez modę i stylistykę. Zaczęły ścinać włosy na długości krótszej niż dotychczas, zakładać krótsze spódnice i używać makijażu, co było niezwykle kontrowersyjne
w tamtych czasach. Styl ten symbolizował wyzwolenie kobiet spod wiktoriańskich restrykcji.

Makijaż drugiej dekady XX wieku był delikatny i niemal niezauważalny, a jego celem było subtelne podkreślenie kobiecej urody. Natomiast osoby występujące na scenie mogły używać bardziej ekspresyjnych i wyrazistych makijaży. Warto wspomnieć, że pomimo pierwszych produkcji kosmetyków w XIX wieku, kobiety nadal nie miały dostępu do kosmetyków na szeroką skalę dlatego były one przygotowywane w domach. Dopiero po roku 1915, kosmetyki takie jak szminki, cienie do oczu i tusz do rzęs zaczęły być bardziej dostępne. Standardowy makijaż w tamtych czasach polegał na subtelnie pokrytej pudrem ryżowym twarzy, policzki zaróżowione były nieco różem, rzęsy i brwi nieco przyciemnione, usta zaczerwienione pomadka, sprawiające wrażenie przygryzionych.

W latach 20-tych, po I wojnie światowej nastąpiły zmiany wizerunku kobiet. Nastąpiła zmiana w sposobie postrzegania kobiet. Nastąpił rozkwit feministycznego nastawienia, dążącego do uzyskania równouprawnienia. Kobiety zaczęły walczyć o możliwość pracy w zawodach, które dotychczas były uważane za domenę mężczyzn. Zrezygnowały z długich sukien na rzecz spodni oraz skracając włosy. Ten bunt przekładał się także na obszar makijażu i rosnącą popularność ówczesnych marek kosmetycznych. Popularne stały się pudry w odcieniach białych, kremowych, piaskowych bądź różowawych na twarzy jak i róż na policzkach. Brwi były bardzo cienkie i zaokrąglone, a ich kreska była wyrysowana czarną kredką. Oczy były uwydatniane czarnym cieniem, który był aplikowany od wewnątrz, a kontur obrysowany czarnym kajalem (rodzaj eyelinera, stosowany na dolnej powiece i linii rzęs). W tamtych czasach tak stosowana technika makijażu wieczorowego, teraz znana jako odwrócony “smoky”, polegała na przydymieniu oka czarnym cieniem od wewnątrz, zaś środek powieki ruchomej zajmował biały cień. Całość uzupełniana była maskarą w formie pasty. Za dnia kobiety rezygnowały z cieni na rzecz brązowej lub czarnej kredki lub przyciemniały powiekę ciemnym pudrem. Przez markę Max Factor wypromowany został trend malowania ust, który polegał na tym, że kontur kącików ust zakrywany był podkładem. Następnie kciukiem, na którym znajdowała się pomada, w odcieniu bordo lub czerwieni, na górnej wardze odciskano dwukrotnie pionowo tak zwany łuk kupidyna oraz poziomo na dolnej. Pozostałą część domalowywano pędzelkiem.

Lata 30-te XX wieku były okresem ciszy przed wybuchem II wojny światowej. Pomimo tego, że kobiety nadal zachowywały swoją niezależność, ich postawa nie była już tak radykalna jak wcześniej. Zaczęły one powracać do bardziej subtelnych i eleganckich stylizacji, zarówno jeśli chodzi o modę, fryzury, jak i makijaż. Właścicielka firmy kosmetycznej, Elizabeth Arden wprowadziła nową zasadę dotyczącą harmonijnego dopasowania kolorów makijażu do stroju. Marka kosmetyków, wprowadziła na rynek nie tylko cienie prasowane, ale także szminki do powiek o konsystencji kremowej. Tak innowacyjna propozycja stanowiła urozmaicenie oferty firmy, pozwalając klientkom
na eksperymentowanie z różnymi rodzajami makijażu. W tym okresie nadal ceniona była nieskazitelna skóra, ale nie w bladym odcieniu jak wcześniej. Trend ten odzwierciedlał zmieniające się postrzeganie atrakcyjności i zdrowia.

W latach 30-tych XX wieku powróciła moda na jaśniejsze odcienie różu. Aplikowano go za pomocą puszku lub palców zależnie od konsystencji. Ten trend podkreślał naturalne rumieńce i dodawał świeżości wyglądowi. Nadal w modzie pozostawały bardzo cienkie brwi, choć nie regulowano ich już tak mocno. Uzyskiwanie zaokrąglonego kształtu brwi było często osiągane poprzez stosowanie wazeliny. Cienie nakładano i rozcierano palcem, aby stworzyć na powiece kształt gruszki, który wykraczał nieco poza załamanie powieki ruchomej w zewnętrznym kąciku. Dodatkowo, wzdłuż górnej linii rzęs na powiece malowano kreskę kredką, która mogła być także delikatnie wyciągnięta poza zewnętrzny kącik oka. Gamy cieni do powiek zostały wzbogacone
o różnorodne kolory, takie jak fiolety, błękity, zielenie, róże, szarości czy brązy.

Maskarą nie podkreślano już tylko górnych rzęs, ale również dolne. Zauważono, że ten sposób aplikacji makijażu sprawia, że oko wydaje się większe. W tamtych czasach modne były pełniejsze usta. Metoda ta polegała na delikatnym wyjechaniu konturem poza granicę górnej wargi. Do tego celu pojawiły się konturówki, które ułatwiały osiągnięcie pożądanego kształtu ust. Co więcej, na rynku dostępne były różnorodne odcienie pomadek, a w 1937 roku Max Factor wprowadził na rynek błyszczyki, co stanowiło kolejny przełom w makijażu ust.

W latach 40 okres wojenny miał ogromny wpływ na dostępność i używanie kosmetyków przez kobiety. Z powodu konieczności oszczędzania, kobiety miały ograniczony dostęp do kosmetyków, często polegając na tych, które posiadały przed wojną lub wykorzystując domowe receptury do ich produkcji. Tymczasem producenci kosmetyków w Ameryce kontynuowali rozwój nowych produktów, co doprowadziło do powstania nowych trendów i stylów po zakończeniu wojny.
W okresie powojennym, świat potrzebował odskoczni od surowości i oszczędności związanych
z wojną. Projektant mody, Christian Dior odegrał on ważną rolę w rewolucji mody i stylu po zakończeniu wojny poprzez stworzenie “new look”, który stał się symbolem elegancji i luksusu. Jego projektowanie ubrań oraz współpraca z producentami kosmetyków przyczyniły się do zmiany sposobu, w jaki kobiety postrzegały modę i urodę. Jego kolekcja “New Look” była hołdem dla kobiecej figury z podkreśleniem talii i szerokimi spódnicami. To odejście od dotychczasowych surowych linii i oszczędnych krojów było rewolucyjne i przyniosło nową erę mody. W makijażu skóra była matowa, a oczy podkreślone były klasycznym eyelinerem. Na koniec tuszowano rzęsy.

Pojawiły się także maskary w odcieniu brązu i granatu. Ważnym elementem tego makijażu było również podkreślenie kości policzkowych za pomocą różu. Cera miała prezentować się świeżo
i zdrowo, dlatego na większe wyjścia stosowano podkład o odrobinę ciemniejszy od naturalnego odcienia skóry. Stosowano świeże odcienie różu, brzoskwini i koralu, aplikowane na centralnej części policzka. Kremowe róże były trudno dostępne i służyły za pomadkę. W latach 40. powrócono do naturalnego kształtu brwi. Delikatnie podkreślano je kredką w odcieniu szaro-brązowym
i modelowano je przy pomocy wazeliny. Krzykliwe makijaże ustąpiły miejsca odcieniom brązu, beżu
i kremu. Pomadki stały się znacznie trwalsze i matowe, co zadowoliło kobiety preferujące bardziej stonowane wykończenia. Dla innych idealnym rozwiązaniem stał się błyszczyk. Podkreślanie naturalnego kształtu ust stało się kluczowym elementem ówczesnego makijażu.

W latach 50-tych, po czasach wojny i niepewności, wartość rodziny oraz ogniska domowego nabrała większego znaczenia. Kobiety łączyły rolę idealnych żon, matek i gospodyń domowych
z pasjami i zainteresowaniami. W tym okresie, kobiece ubrania, akcesoria, makijaż i fryzury stanowiły integralną część życia codziennego. Kobiety starannie dbały o swój wygląd, dążąc
do prezentowania się pięknie i elegancko. Ikony kobiecości tamtych lat, takie jak Marilyn Monroe, Audrey Hepburn czy Grace Kelly, niepodważalnie wpłynęły na postrzeganie ideału kobiecej urody
i stylu. Ich wyjątkowy wdzięk stał się inspiracją dla wielu kobiet, które pragnęły naśladować ich styl oraz urodę. Okres ten był również czasem rozkwitu stylu ,,pin-up girl’’, symbolizowanej między innymi przez Marilyn Monroe. Kobiety zaczęły pojawiać się na plakatach, reklamach i innych publikacjach w charakterystycznych, odważnych kostiumach, co przyczyniło się do popularyzacji tego stylu, który trwał przez lata, nadal inspirując liczne projekty i trendy w modzie. Na początku lat 50-tych makijaż składał się z nakładania podkładu w odcieniu naturalnym lub jaśniejszym od cery,
a także korektorów, które ułatwiały ujednolicenie kolorytu skóry. Dodatkowo, popularne stały się pudry o odcieniu zielonym, służące do neutralizowania zaczerwienienia. W tym okresie róż był stosowany z umiarem, najczęściej w pastelowych tonacjach różu i koralu. Róż nie tylko ozdabiał policzki, ale także skronie lub czoło, aby dodać twarzy ciepła. Modne były ciemne, grube brwi
w stylu aktorki Audrey Hepburn. Z czasem jednak zyskały delikatniejszą, jaśniejszą formę, zwężając się na końcach.

W latach 50. XX wieku, trendy w makijażu oczu były dość ograniczone, skupiając się głównie na odcieniach brązu, beżu i bieli. Niemniej jednak, na rynku dostępnych było już wiele innych kolorów, w tym perłowe i soczyste: złoto, srebro, zielenie, błękity, fiolety, brązy, a nawet perłowy niebieski. Charakterystycznym elementem makijażu oka był graficzny eyeliner zakończony tzw. “jaskółką”, który nadawał spojrzeniu wyrazistości. Naturalne rzęsy delikatnie pokrywano maskarą, jednak często aplikowano również sztuczne rzęsy na pasku, co było bardzo popularne w tamtym okresie. Natomiast usta malowano intensywnymi barwami. Od klasycznej czerwieni, przez pomarańcz, malinę aż po róż.

Lata 60-te to czas geometrycznych kształtów i szokujących form. Do ikon lat 60-tych należały: Twiggy, Brigitte Bardot oraz Sophia Loren. Makijaż w tym czasie był wyrazisty, kontrastowy i graficzny. Wszelkie chwyty były dozwolone. Za podstawowe cechy mody lat 60-tych można uważać: futurystyczne linie i kształty, które nawiązywały do przeszłości, ale również do fantastyki i science fiction. Modne były fryzury “Beatlemania” czy “Bubble Cut”. Makijaż w latach 60-tych był bardzo wyrazisty i kontrastowy, z użyciem różnych barw
i efektów.

W latach 60-tych podkład w naturalnym kolorze był nieodłącznym elementem makijażu.
Na początku dekady stosowano go w dość dużej ilości, natomiast pod koniec preferowano efekt transparentny. Popularnymi odcieniami były brzoskwinie, korale i róże, które komponowały się
z odcieniem pomadki. Delikatne podkreślenie policzków było charakterystyczne dla tego okresu. Brwi były delikatnie korygowane kredką pasującą do naturalnego odcienia, co nadawało im subtelny wygląd. Niezwykle istotnym elementem makijażu lat 60-tych był eyeliner, który skupiał całą uwagę na oczach. Często tworzono graficzną kreskę z białym, matowym cieniem, dodając kontrastujący efekt. Pojawiły się także kolorowe cienie do powiek oraz perłowe, kremowe cienie
w zakręcanym pudełeczku. Rzęsy były obficie tuszowane i doklejane, nadając spojrzeniu wyrazistości. Na ustach pojawiły się jasne, naturalniejsze odcienie takie jak brzoskwinie, ,,nude’’, jasne róże czy korale. Często używano brązowej konturówki do obrysowywania ust i jasnej pomadki. Dodatkowo popularne były błyszczyki. Makijaż lat 60. był zdecydowanie ikoniczny i wpłynął
na późniejsze trendy w świecie kosmetyków i urody.

Ciekawym przykładem będzie tutaj Edie Sedgwick, amerykańska modelka i aktorka, muza Andy’ego Warhola i ikona stylu lat 60-tych. Jej charakterystyczny makijaż stał się symbolem epoki
i wpłynął na wiele trendów w modzie i urodzie. Edie preferowała mocno podkreślone oczy. Jej znakiem rozpoznawczym były długie rzęsy i wyraźnie zaznaczony eyeliner. Często stosowała też jasne cienie do powiek, które otwierały jej spojrzenie. Pomimo mocnego makijażu oczu, Edie preferowała naturalną cerę. Stosowała delikatny podkład, który pozwalał skórze oddychać, oraz subtelny róż na policzkach. W kontekście mocnego makijażu oczu, Edie zazwyczaj wybierała delikatne kolory pomadek do ust, takie jak różowe czy brzoskwiniowe odcienie. Jej krótka, platynowa grzywka i prosta fryzura również wpisywały się w estetykę lat 60-tych.

Kolejnym przykładem ikony stylu z lat 60-tych jest Priscilla Presley, znana z charakterystycznego stylu i makijażu, który zdobył uznanie na całym świecie. Jej wygląd jest inspiracją dla wielu kobiet, a jej techniki makijażowe są często analizowane i podziwiane przez współczesne kobiety. Jej znakiem rozpoznawczym były długie rzęsy, precyzyjnie wymodelowane brwi oraz delikatny róż na policzkach. Makijaż Presley skupia się na podkreśleniu oczu za pomocą eyelinerów i tuszu do rzęs, co nadaje jej spojrzeniu wyrazistości i głębi. Dodatkowo, delikatny kontur twarzy oraz subtelny błysk na ustach sprawiają, że jej makijaż jest elegancki i ponadczasowy.

Różowe lata 70

Lata 70-te były okresem, w którym wpływy pacyfistów i hipisów wyraźnie zaznaczyły się
w modzie. Charakteryzowała się ona luźnym stylem, pełnym krzykliwych kolorów, często połączonych z barwami ziemi. W tym czasie doceniano oryginalność, własny styl i fantazję. Była to także era disco, blichtru i kiczu. Ikony kobiecej mody tego okresu to wokalistki zespołu ABBA, Janis Joplin i Farrah Fawcett.

Makijaż Farah Fawcett cechował się delikatnym podkreśleniem oczu i ust, nadającym subtelny, ale efektowny wygląd. Istotnymi elementami tego stylu był makijaż oczu skupiający się na delikatnym cieniowaniu powiek w naturalnych brązach i beżach, co dodawało głębi spojrzeniu. Rzęsy były podkręcone i pogrubione tuszem, ale bez efektu przesadzonej sztuczności. Brwi były lekko podkreślone, ale zachowywały naturalny kształt, co dodawało charakteru całej twarzy. Podkład był lekki, pozwalając naturalnemu blaskowi skóry przebijać się przez makijaż. Róż na policzkach nadawał zdrowego wyglądu. Usta były delikatnie podkreślone jasnym błyszczykiem lub delikatną szminką w odcieniach nude.

Lata 70-te to początek stylu punk, charakteryzującego się użyciem czarnych materiałów, skóry, metalowych ozdób i ciemnego makijażu. Dekada ta była niezwykle różnorodna, jednocześnie pełna skrajności. Charakteryzacja była zróżnicowana i zależała od reprezentowanego stylu oraz przynależności do danej subkultury. Twarz mogła być opalona, rozświetlona, a czasem domalowywano piegi, jednak w przypadku stylu punk preferowano bladą cerę.

Makijaż punkowy często wykorzystywał jaskrawe kolory, takie jak neonowe odcienie różu, niebieskiego czy zielonego. Często stosowano też kontrastujące ze sobą kolory, aby podkreślić ekspresję i indywidualizm. Oczy były podkreślane poprzez makijaż uzależniony od stylu i przynależności – hipisi preferowali odcienie ziemi, natomiast zwolennicy stylu disco łączyli kolorowe cienie. Często stosowano ciemne cienie do powiek oraz mocno podkreślone linie oka, co nadawało makijażowi punkowemu charakterystyczny mroczny i buntowniczy wygląd. Makijaż punkowy lat 70-tych często uwypuklał usta za pomocą intensywnych kolorów pomadek, takich jak czerwień czy fiolet. Na przykład makijaż w stylu Iggy’ego Popa czy Sida Viciousa, popularnych muzyków punkowych charakteryzował się ekstrawaganckim i buntowniczym stylem. Był to makijaż, który odzwierciedlał ich artystyczną ekspresję i postawę. Elementy charakterystyczne dla ich makijażu to silnie zaznaczone oczy. Często używali ciemnych cieni do powiek, aby uzyskać intensywny efekt. Charakterystyczne były również mocno podkreślone linie rzęs oraz kreski nad okiem, które dodawały dramatyzmu spojrzeniu. Charakterystyczne było również stosowanie bladego podkładu, który nadawał twarzy bladą, niemalże “niezdrową” aurę. Niektóre zdjęcia pokazujące Iggy’ego Popa i Sida Viciousa sugerują, że mogli oni używać dodatkowych elementów, takich jak naklejane cekiny czy błyszczące akcenty na twarzy.

Jeżeli jednak mowa o ruchu hipisowskim lat 70-tych makijaż taki cechowała naturalna, promienna skóra. By osiągnąć ten efekt, kobiety stosowały delikatne podkłady o lekkiej konsystencji, które pozwalały skórze ,,oddychać’’. Unikano ciężkich makijaży, a skóra była często podkreślana delikatnym różem lub bronzerem. Charakterystyczne dla tego stylu było stosowanie jasnych cieni do powiek, często w pastelowych lub ziemistych tonacjach. Makijaż był aplikowany swobodnie, tworząc efekt “bez makijażu”. Często dodawano także kreskę nad linią rzęs oraz tusz do rzęs, aby podkreślić spojrzenie. Usta były zazwyczaj malowane delikatnymi kolorami, takimi jak różowe czy brzoskwiniowe odcienie. Stosowano błyszczyki lub delikatne pomadki, które podkreślały naturalny wygląd ust.

Styl disco, który zapanował w latach 80. XX w., charakteryzował się swoimi niezwykłymi
i ekstrawaganckimi cechami. Ikona lat 90-tych, piosenkarka Madonna eksperymentowała z różnymi stylistycznymi rozwiązaniami i szokowała publiczność. Jej styl opierał się na łączeniu kolorowych cieni i kontrastów, a także na skórzanym ubraniach, ćwiekach, dodatkach, gorsetach i oryginalnych makijażach. Madonna często eksperymentowała z mocnymi kolorami i wyrazistymi akcentami,
co sprawiało, że jej makijaż był niezwykle charakterystyczny. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów jej makijażu były ciemne, zazwyczaj czarne, kreski nad górną linią rzęs oraz intensywne cienie do powiek. Te elementy podkreślały jej oczy i dodawały im dramatyzmu. Co więcej, Madonna często stosowała jaskrawe pomadki do ust, takie jak intensywne czerwienie czy róże. Te odważne kolory były charakterystyczne dla lat 80-tych i doskonale pasowały do ekstrawaganckiego stylu artystki. Odważny i ekstrawagancki makijaż Madonny wpłynął na wiele osób na całym świecie, stając się inspiracją dla wielu fanów i profesjonalistów z branży beauty.

W latach 80-tych, świat makijażu charakteryzował się specyficznymi trendami
i technikami. Twarz kobiety była zazwyczaj pokryta jasnym podkładem w odcieniu kości słoniowej lub beżu, a następnie delikatnie przypudrowana sypkim pudrem. Dodatkowo, na policzki, szyję
i dekolt nakładano jaśniejszy, perłowy puder, co nadawało skórze delikatny blask. Makijaż oczu również odzwierciedlał ówczesne trendy - często używano ciemnych lub soczystych, nasyconych kolorów matowych cieni, nawiązujących do stylu punkowego. Często dodawano także rozświetlający cień perłowy, zwłaszcza na obszarze pod łukiem brwiowym. W latach 80-tych, charakterystycznym elementem makijażu oczu było mocno pokryte tuszem rzęsy oraz częste użycie czarnej kredki i eyelinera. Czasem malowano nawet graficzne wzory, co nadawało makijażowi oczu wyrazisty i odważny charakter. Róż na policzkach był albo intensywny i kolorowy, albo zupełnie niewidoczny, zależnie od reszty makijażu. Brwi zazwyczaj miały naturalny kształt, jednak mogły być podkreślone mocniej lub o ton jaśniejsze. Kobiety “biznesu” preferowały brązy i kolory ziemi, często używając cieni perłowych. Całość makijażu wieńczyły wytuszowane rzęsy, które dodawały głębi spojrzeniu. W owym czasie, kobiety eksperymentowały z intensywnymi kolorami takimi jak róż, czerwień, pomarańcz czy wrzos. Błyszczyk również cieszył się dużą popularnością. Wieczorem makijaż ust był bardziej wyrazisty niż ten noszony na co dzień. Zalecano precyzyjne obrysowanie łuku kupidyna. Natomiast kobiety preferujące naturalny wygląd decydowały się na odcienie brązu i rudości.

Lata 90-te to okres, który przyniósł ogromne zmiany na wielu płaszczyznach. Rozwój technologiczny był jednym z najbardziej widocznych aspektów tego czasu. Pojawiły się telefony komórkowe, które diametralnie zmieniły sposób komunikacji. Komputery stawały się coraz bardziej powszechne, a Internet zrewolucjonizował przepływ informacji na całym świecie, wpływając znacząco na świadomość ludzi i rozwój społeczny. Nie tylko technologia, ale także kultura i moda ewoluowały w tym czasie. Moda nieustannie się zmieniała, a modelki zaczęły odgrywać ważną rolę nie tylko na wybiegach, ale również w reklamach i czasopismach. W latach 90-tych ikonami mody stały się takie osobistości jak Sharon Stone, Uma Thurman, Kate Moss, Pamela Anderson, Cindy Crawford, Naomi Campbell oraz Claudia Schiffer. Kobiety czerpały inspirację z wyglądu bohaterek popularnego serialu “Przyjaciele”, takich jak Jennifer Aniston, Courteney Cox i Lisa Kudrow. Charakteryzacja tych postaci cechowała się stonowanym makijażem, pozbawionym krzykliwych kolorów, utrzymanym w klasycznej formie. W tym okresie na rynek wchodziły kolejne marki kosmetyczne, a formuły kosmetyków oraz ich gamy sukcesywnie ulepszano.

W latach 90-tych makijaż charakteryzował się konkretnymi trendami. Na twarz nakładano podkład o odcieniu zbliżonym do naturalnego, który był wykończony pudrem. Policzki były delikatnie podkreślone lub pozbawione różu, natomiast brwi wracały do mody w cienkiej formie, mocno podkreślone kredką. Oczy były obrysowane kredką zarówno na górze, jak
i na dole, a także w całości, łącząc się ze sobą kreski górne i dolne. Cienie do powiek były
w odcieniach matowych i perłowych, takich jak biel, brązy, szarości oraz kolory ziemi. Rzęsy pokrywano tuszem, a obszar pod oczami rozjaśniano. Usta natomiast były malowane wszelkimi odcieniami brązu - od naturalnego jasnego po czekoladowy, zarówno matowymi, jak i perłowymi. Często obrysowywano je konturówką w odcieniu gorzkiej czekolady i wypełniano jaśniejszym odcieniem brązu. Dodatkowo popularne były połyskujące błyszczyki z brokatem lub perłą.

Warto wspomnieć tutaj wpływ aktorki Jennifer Aniston na ówczesne trendy. Jennifer
w latach 90-tych pojawiała się na czerwonych dywanach i na ekranach serialu “Przyjaciele”, w którym grała jedną z głównych ról. Jej styl był bardzo popularny, a makijaż i ubiór był często analizowany i komentowany w mediach. Jennifer Aniston często używała łagodnych, beżowych, brunatnych i złotych odcieni, które były harmonijnie zestawione z jej jasną skórą, blond włosami i niebieskimi oczami. Jej styl często łączył elementy stylu hippisowskiego, retro i sportowego. Charakterystyczne, blond pasemka były subtelne, ale dodawały głębi i tekstury jej fryzurze.

Kontrastem do stylu ,,dziewczyny z sąsiedztwa’’ Jennifer Aniston była Pamela Anderson, kolejna ikona stylu lat 90-tych. W tym okresie jej charakterystyczny makijaż stał się inspiracją dla wielu kobiet na całym świecie i skupiał się na podkreśleniu oczu i ust, co nadawało jej wyrazisty, seksowny wygląd. Makijaż oczu Pameli Anderson w latach 90-tych był zazwyczaj bardzo wyrazisty. Charakteryzował się mocnym podkreśleniem linii rzęs za pomocą czarnej lub ciemnobrązowej kredki do oczu. Co do makijażu ust, Pamela Anderson preferowała intensywne kolory. Czerwone i różowe pomadki były często widoczne na jej ustach, dodając seksapilu i elegancji do jej stylizacji. Jeszcze nie tak dawno w social mediach ciekawym zjawiskiem był omawiany trend jakimi były w latach 90-tych cienie brwi w stylu Pameli Anderson. Brwi były bardzo cienkie, delikatnie wyprofilowane i często mocno podkreślone. Na obecną chwilę ten trend niekoniecznie ponownie się przyjął ze względu
na preferowanie naturalnych i grubszych brwi.

Chciałabym się również odnieść do obserwowanych przeze mnie trendów w makijażu w kolejnych latach. W latach 2000-2005 styl makijażu był zróżnicowany i odzwierciedlał różnorodne trendy panujące w modzie i kulturze popularnej. W tym okresie dominowały zarówno minimalistyczne, naturalne makijaże, jak i bardziej eksperymentalne i wyraziste stylizacje. W pierwszych latach tego okresu, minimalistyczny makijaż był bardzo popularny. Charakteryzował się delikatnym podkreśleniem naturalnego piękna. Makijaż ten skupiał się na stonowanych odcieniach cieni do powiek, delikatnym podkreśleniu rzęs tuszem oraz subtelnej korekcji niedoskonałości za pomocą lekkiego podkładu i korektora. Jednak w drugiej połowie tego okresu pojawiły się również bardziej eksperymentalne trendy w makijażu. Wprowadzono intensywne kolory cieni do powiek, błyszczyki o metalicznym połysku oraz odważne pomadki w intensywnych kolorach. Makijaż stał się bardziej ekspresyjny i odważny, odzwierciedlając ducha popkultury tamtych lat.

Od 2010 roku do dzisiaj styl makijażu przeszedł wiele zmian i ewolucji. W tym okresie można zauważyć wiele różnorodnych trendów, technik i inspiracji, które wpłynęły na sposób wykonywania makijażu.

W latach 2010-2015 dominował tzw. “makijaż kocich oczu” z wyraźnie zaznaczonymi kreskami eyelinerem, intensywnymi cieniami do powiek oraz mocno podkreślonymi brwiami. W tym okresie popularne było również stosowanie matowych pomadek o intensywnych kolorach.

W drugiej połowie dekady, czyli od 2015 roku, zaczęły dominować bardziej naturalne i delikatne makijaże. Trend “no makeup makeup” stał się bardzo popularny, co oznaczało subtelne podkreślenie naturalnego piękna bez wyraźnych linii i konturów. W tym czasie również zyskały na popularności techniki contouringu oraz strobingu, które umożliwiają modelowanie twarzy za pomocą świateł
i cieni.

Od 2020 roku do dziś obserwuje się powrót do bardziej wyrazistych makijaży, zwłaszcza
w kontekście eksperymentowania z kolorami i formami. Makijaż graficzny, neonowe cienie
do powiek oraz odważne kombinacje kolorystyczne stały się częstym widokiem na wybiegach mody i w mediach społecznościowych.

Rodzaje makijażu zależnie od okoliczności

Makijaż odgrywa istotną rolę w wielu dziedzinach, takich jak telewizja, wybiegi mody, teatr czy film. Każdy z tych obszarów wymaga specjalnego podejścia do makijażu, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny. Makijaż telewizyjny ma na celu zapewnienie naturalnego wyglądu, który wygląda atrakcyjnie w świetle kamery.
Z kolei makijaż ekspresowy jest szybkim i skutecznym sposobem na podkreślenie urody w krótkim czasie, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach awaryjnych. Makijaż na wybieg musi być wyrazisty i zgodny z wizją projektanta mody, aby uzupełniał prezentowane kolekcje. Natomiast makijaż sceniczny jest intensywny
i dramatyczny, aby widzowie mogli dostrzec wyraziste rysy twarzy aktorów nawet
z daleka.

Makijaż telewizyjny to specjalny rodzaj makijażu, który jest stosowany
w produkcjach telewizyjnych, aby poprawić wygląd osób występujących przed kamerą i dostosować ich wygląd do wymagań technicznych produkcji telewizyjnej. Makijaż telewizyjny różni się od codziennego makijażu ze względu na specyficzne warunki oświetleniowe oraz kamery, które mogą zmieniać wygląd skóry i kolorów. Makijaż telewizyjny ma za zadanie wyrównać koloryt skóry, zminimalizować błyszczenie, podkreślić rysy twarzy oraz zapewnić trwałość przez długi czas.
W związku z tym, stosuje się specjalne techniki i produkty makijażowe, które są zaprojektowane tak, aby wyglądać naturalnie w warunkach oświetleniowych studia telewizyjnego. W tego typu makijażu często używa się podkładów o lekkiej konsystencji, które zapewniają naturalny wygląd skóry oraz minimalizują efekt “maski”. Dodatkowo, stosuje się pudry matujące, które redukują błyszczenie skóry podczas emisji. Podkreślenie rysów twarzy odgrywa również istotną rolę w makijażu telewizyjnym - konturowanie i rozjaśnianie pomaga zdefiniować rysy twarzy i nadać im trójwymiarowy wygląd. Oczy są również istotnym elementem makijażu telewizyjnego. Stosuje się specjalne techniki nakładania cieni do powiek oraz tuszu do rzęs, które pomagają oczy wyglądać bardziej wyraziste i przyciągają uwagę widzów. Usta są zazwyczaj delikatnie podkreślane, aby uniknąć efektu zbyt mocnego kontrastu na ekranie. Należy pamiętać, że w makijażu telewizyjnym męskim istotne jest, aby efekt końcowy nie był zbyt widoczny na ekranie, a skóra wyglądała naturalnie i świeżo. Ze względu na zarost, należy ostrożnie nakładać podkład, aby uniknąć jego pobrudzenia. Zarost nie powinien być pokryty podkładem, korektorem czy pudrem. Układanie brwi może być wykonane subtelnie i niewidocznie poprzez delikatne podkreślenie ich cieniem. Podobnie, zarost również powinien być odpowiednio ułożony, a w przypadku niewielkiej, niepożądanej siwizny, można zastosować specjalny żel do jej pomalowania. Ważne jest także usunięcie nadmiaru osadzonego pudru z rzęs. Dodatkowo, na usta można nałożyć szminkę w odcieniu naturalnym w delikatny i subtelny sposób. Makijaż telewizyjny jest więc kompleksowym procesem, który uwzględnia specyficzne wymagania produkcji telewizyjnej oraz ma na celu zapewnienie naturalnego i atrakcyjnego wyglądu osób występujących przed kamerą.

Kolejnym typem makijażu zależnym od okoliczności jest makijaż ekspresowy/codzienny. Jest to szybki i prosty sposób na wykonanie makijażu, który nadaje się idealnie do codziennego użytku lub w sytuacjach, gdy nie mamy zbyt wiele czasu. Ten rodzaj makijażu zazwyczaj skupia się na podkreśleniu naturalnego piękna twarzy, stosując minimalną ilość produktów i ograniczając czas potrzebny do wykonania makijażu. Często obejmuje kilka podstawowych kroków, takich jak aplikacja kremu BB lub CC, aby wyrównać koloryt skóry i ukryć niedoskonałości, używanie tuszu do rzęs, aby otworzyć spojrzenie, delikatne podkreślenie brwi, dodanie odrobinę różu na policzki oraz pomalowanie ust delikatnym błyszczykiem lub szminką o naturalnym odcieniu. Celem tego rodzaju makijażu jest stworzenie świeżego i naturalnego wyglądu w krótkim czasie. Makijaż ekspresowy jest idealny dla osób prowadzących intensywny tryb życia, które chcą wyglądać zadbane
i atrakcyjne, nie poświęcając przy tym zbyt wiele czasu na codzienną rutynę makijażową.

Makijaż na wybieg/artystyczny

Na światowych wybiegach nie tylko prezentowane są nowe trendy modowe, ale także inspiracje dotyczące makijażu i fryzur. Wiele projektantów decyduje się na wyrazistei nietypowe stylizacje, które mogą być trudne do przeniesienia na ulice. Jednakże, wybiegi stanowią ważne źródło inspiracji dla wizażystów i pasjonatów makijażu, ponieważ to właśnie tam kreowane są trendy danego sezonu.

Makijaż na wybiegach Baja East często charakteryzuje się naturalnym wykończeniem
i delikatnymi akcentami. Modelki prezentujące kolekcje Baja East często mają subtelny makijaż skupiający się na promienistym wyglądzie skóry. Często stosuje się delikatne bronzer i rozświetlacze, aby podkreślić naturalne piękno twarzy modelki. Usta mogą być pomalowane delikatnym błyszczykiem lub stonowaną szminką, aby utrzymać minimalistyczny charakter makijażu.

Innym makijażem na wybiegach jest Cushnie et Ochs, który często cechuje się eleganckim i nowoczesnym podejściem. Charakterystyczne dla tego typu pokazów mody jest zwykle mocniejszy makijaż oczu, który dodaje dramatyzmu do prezentowanej kolekcji. Często stosuje się intensywne cienie do powiek, kreskę na powiece oraz długie rzęsy, aby podkreślić spojrzenie modelki. Usta mogą być pomalowane neutralną szminką lub błyszczykiem, aby skupić uwagę głównie na oczach.

Makijaż Chromat jest często odważny i eksperymentalny. Projektanci współpracują
z wizażystami, aby stworzyć makijaż, który odzwierciedla kreatywność i innowacyjność ich kolekcji. Charakterystyczne dla pokazów mody Chromat są niekonwencjonalne kolory
i tekstury używane w makijażu. Może to obejmować jaskrawe cienie do powiek, nietypowe zdobienia twarzy czy nietypowe usta. Makijaż na wybiegach Chromat często stanowi integralną część prezentowanej kolekcji, dodając ekscytujący element do całościowej wizji projektantów.

Makijaż na wybiegach marki DKNY często charakteryzuje się świeżością i naturalnością.
W przypadku tej marki często można zauważyć delikatne podkreślenie naturalnego piękna modelek. Makijaż jest zazwyczaj minimalistyczny, skupiający się na podkreśleniu zdrowego wyglądu skóry oraz subtelnych akcentach na oczach. Często stosuje się delikatne bronzer, aby dodać ciepła do skóry, a także lekko podkreślone brwi i rozświetlone kości policzkowe.

Makijaż na wybiegach Nanette Lepore często odzwierciedla jej charakterystyczny styl, który jest romantyczny i dziewczęcy. Makijaż ten często skupia się na delikatnych pastelowych odcieniach, zwłaszcza na powiekach i ustach. Może to być delikatny różowy lub brzoskwiniowy cień do powiek oraz subtelny błyszczyk do ust. Podobnie jak w przypadku DKNY, makijaż jest zazwyczaj lekki i naturalny, podkreślający naturalne piękno modelek.

Wybiegi marki Suno często prezentują odważne i eksperymentalne podejście do makijażu. Charakterystyczne dla tego brandu są niekonwencjonalne kolory i nietypowe połączenia. Makijaż na wybiegach Suno może obejmować jaskrawe cienie do powiek w nietypowych kolorach, takich jak turkus czy fiolet, a także odważne usta w intensywnych odcieniach. Makijaż ten jest zazwyczaj artystyczny i kreatywny, stanowiący integralną część prezentowanej kolekcji.

Makijaż ślubny

Makijaż ślubny to specjalny rodzaj makijażu, który jest zaprojektowany tak, aby podkreślić naturalne piękno panny młodej w dniu jej ślubu. Jest to delikatny i elegancki makijaż, który ma za zadanie utrzymać świeży wygląd przez cały dzień i wieczór. Makijaż ślubny powinien być dopasowany do indywidualnych cech twarzy oraz stylu i kolorów używanych w sukni ślubnej. Zasadą makijażu ślubnego jest zapewnienie, aby był: upiększający, rozświetlający, dostosowany do stylizacji i dodatków panny młodej a przede wszystkim trwały. Jest jednym z bardziej wymagających makijaży. Ponieważ łączy ze sobą makijaż dzienny, wieczorowy i fotograficzny. Podstawowymi działaniami przed wykonaniem tego makijażu jest wywiad z klientką
i sprawdzenie czy jej skórą nie jest podatna na alergię, w jakim makijażu klientka czuje się najlepiej i jakie ma oczekiwania względem makijażu.
Na początek wskazany jest makijaż próbny podczas którego omawiane są kluczowe kwestie makijażu, ocena stanu skóry i dobranie odpowiednich kosmetyków. Podstawą udanego makijażu ślubnego jest odpowiednio dobrany podkład i korektor. Podkład powinien być trwały, ale jednocześnie lekki, aby nie obciążać skóry. Korektor jest używany do ukrycia niedoskonałości skóry, cieni pod oczami oraz innych przebarwień. Oczy są często głównym punktem makijażu ślubnego. Delikatne cienie w neutralnych kolorach, takich jak beże, brązy czy delikatne różowe odcienie, są popularnym wyborem. Rzęsy mogą być podkreślone tuszem do rzęs lub sztucznymi rzęsami, aby dodać intensywności spojrzeniu. Ważne jest również odpowiednie podkreślenie brwi, które nadaje ramy całemu spojrzeniu. W przypadku makijażu ślubnego popularne są delikatne odcienie różu, brzoskwini czy nude. Matowe pomadki są często wybierane ze względu na ich trwałość, jednak wiele osób decyduje się również na błyszczące wykończenia. Rumieńce dodają świeżości i zdrowego blasku do twarzy panny młodej. Ważne jest, aby dobrze dopasować kolor rumieńca do naturalnego odcienia skóry. Wykończenie makijażu może być matowe lub delikatnie rozświetlające, zależnie od preferencji i stylu. Wskazane utrwalanie makijażu tzw. Fixerem w sprayu, aby przedłużyć trwałość makijażu.

Makijaż fotograficzny

Jeszcze innym makijażem, mocno dostosowanym do okoliczności jest makijaż fotograficzny. Uwzględnia on specyfikę oświetlenia, ustawień aparatu oraz efektów, jakie mogą być osiągnięte podczas fotografowania. Makijaż fotograficzny ma na celu stworzenie doskonałego wyglądu, który będzie wyglądał efektownie zarówno w rzeczywistości, jak i na zdjęciach. W pierwszym etapie takiego makijażu należy zadbać o odpowiednie przygotowanie skóry poprzez oczyszczenie i nawilżenie. Następnie stosuje się specjalne produkty do makijażu, które zapewniają trwałość i doskonałe krycie. Ważne jest również zastosowanie odpowiednich kolorów i odcieni, które będą dobrze wyglądać na zdjęciach, uwzględniając specyfikę oświetlenia. Należy pamiętać, że kamera wychwytuje więcej elementów gdzie może być zauważalna precyzja makijażu jak i jej brak. Ponadto światło flesza zabiera intensywność kolorów. Niedociągnięcia makijażu będą znacznie bardziej widoczne niż na nagraniu wideo. Istotnymi zasadami tego typu makijażu jest precyzja jak i używanie skutecznie kamuflujących kosmetyków. Wskazane jest precyzyjne podkreślenie brwi, zadbanie o pielęgnację szyi, dekoltu i rąk. Makijaż fotograficzny może być wykonany za pomocą intensywnych kolorów kosmetyków jak i również może to być makijaż typu ,,glow’’. Makijaż ,,glow’’ to popularna technika makijażu, która ma na celu uzyskanie efektu promiennej, zdrowej skóry. Ten rodzaj makijażu koncentruje się na podkreśleniu naturalnego blasku skóry poprzez stosowanie rozświetlaczy i delikatnych, błyszczących kosmetyków. Efekt ,,glow wymaga jednak precyzyjnego ustawienia światła, aby efekt był zauważalny na fotografii. Ważnym elementem makijażu fotograficznego jest również zastosowanie odpowiednich produktów do utrwalenia makijażu, takich jak spraye utrwalające czy pudry matujące, które pomagają zachować świeży wygląd przez dłuższy czas oraz zapobiegają połyskowi skóry podczas sesji fotograficznej. Makijaż tego typu może być stosowany zarówno w przypadku profesjonalnych sesji zdjęciowych, jak i na co dzień przez osoby chcące uzyskać idealny wygląd na zdjęciach.

Makijaż wieczorowy

Makijaż wieczorowy to rodzaj makijażu, który jest noszony głównie wieczorem lub na specjalne okazje, takie jak imprezy, randki, wesela czy inne uroczystości. Głównym celem makijażu wieczorowego jest podkreślenie piękna i stworzenie efektownego wyglądu, który będzie odpowiedni do atmosfery wieczoru. Makijaż wieczorowy często wykorzystuje zaawansowane techniki konturowania i rozbudowanej aplikacji produktów, aby osiągnąć efekt spektakularny
i trwały przez wieczór. Również zastosowanie mieniących się pigmentów czy brokatowych akcentów może nadać makijażowi dodatkowego blasku i elegancji. Makijaż taki powinien być na tyle wyraźny żeby był widoczny w sztucznym lub ciemniejszym świetle. Wykonujemy taki makijaż
z nastawieniem na mocniejsze podkreślenie oka i ust. Istnieje wiele technik takiego makijażu.
Na przykład tworzymy ciemny akcent do zewnętrznego kącika oka, tworząc dramatyczny i wyrafinowany wygląd. Ciemny akcent można nakładać za pomocą cienia do powiek, eyelinera lub kombinacji obu. Ten styl jest świetny dla tych, którzy chcą dodać elegancji i wyrafinowania do makijażu oczu. Techniki makijażu są dostosowanego do indywidualnych cech urody co udowadnia jak dynamiczna i dostosowana do różnych okoliczności jest sztuka wizażu. Na przykład makijaż ,,smoky eye’’ to stylizacja, która wykorzystuje barwy ciemne i jaśniejsze, tworząc efekt wyraźnego kontrastu między ciemnymi i jasnymi tonami. Dzięki temu uzyskujemy efekt ,,zadymionego’’ oka. Makijaż francuski charakteryzuje się delikatnymi i naturalnymi tonacjami, które mają na celu podkreślić naturalną piękno twarzy. W tej technice stosuje się delikatne kolory, które nadają twarz elegancji i klasy. Makijaż francuski koncentruje się na zharmonizowaniu całej twarzy, a nie na jej indywidualnych elementach. Makijaż ,,cut crease’’ wykorzystuje kontur oczu, który jest wyraźnie zaznaczony, tworząc wrażenie podniesienia i wyraźnego podkreślenia oczu. W tej technice stosuje się ciemne kolory, które tworzą wyraźny kontrast z jasnymi tonacjami, tworząc efekt wyraźnego
i gładkiego konturu. ,,Cut crease’’ jest stylizacją oczu, która jest bardzo popularna wśród kobiet
o różnych typach oczu, ponieważ pasuje do każdego rodzaju oczu. Jeśli natomiast chcemy nadać oczom wyraźny i jasny połysk, który ma na celu podkreślić ich piękno zastosujemy metodę makijażu ,,spotlight’. Popularny makijaż ,,foxy eye/cat eye’’ ma natomiast na celu stworzenie efektu uniesionych kącików oczu oraz optycznego powiększenia spojrzenia. Jest to stylizacja, która może być wypróbowana przez osoby o różnych typach urody, jednak szczególnie polecana jest kobietom dojrzałym oraz tym, które chcą zatuszować problem opadających powiek lub małych oczu. Poprzez odpowiednie zastosowanie cieni do powiek, eyelinerów i tuszu do rzęs, można osiągnąć efekt “foxy eye”, który nadaje spojrzeniu bardziej ,,kociego’’ wyrazu.

Makijaż biznesowy

Ważne jest, aby makijaż biznesowy charakteryzował się naturalnością i subtelnością. Jest to rodzaj makijażu dziennego, który ma podkreślać urodę, nie zmieniając zbytnio rysów twarzy. Makijaż biznesowy powinien być lekki, świeży i delikatny, unikając efektu maski. Produkty o średnim kryciu są zalecane, a unikanie zbyt grubych warstw matującego podkładu jest kluczowe. Podkreślenie oczu poprzez delikatny cień do powiek i tusz do rzęs oraz ujednolicenie kolorytu cery są ważnymi elementami tego typu makijażu. Podstawowe zasady wykonania makijażu biznesowego obejmują stosowanie neutralnych odcieni, unikanie intensywnych kolorów oraz matowych produktów.

Makijaż ten powinien być schludny i subtelny, pasujący do środowiska zawodowego. Dobry makijaż biznesowy może być wykonany z niewielką ilością produktów, podkreślając naturalne piękno bez przesadnego błysku. Kolory w makijażu biznesowym powinny być stonowane i neutralne. Unika się intensywnych barw oraz błyszczących efektów. Matowe produkty są preferowane, aby uzyskać profesjonalny wygląd. Makijaż biznesowy dla kobiet różni się od tego dla mężczyzn głównie w zakresie wyrównania kolorytu skóry i podkreślenia cech twarzy.

Makijaż, a kształt oczu

Makijaż oczu może mieć wiele różnych celów, w zależności od preferencji i stylu danej osoby. Może być używany do podkreślenia naturalnego koloru oczu.
Na przykład, delikatne brązy lub beże mogą pomóc w podkreśleniu piękna niebieskich lub zielonych oczu, podczas gdy fiolety i różowe mogą dodać blasku brązowym oczom. Makijaż może również być stosowany do korekcji kształtu oczu. Na przykład, ciemniejsze cienie do powiek mogą stworzyć iluzję większych oczu, podczas gdy jasne cienie mogą sprawić, że oczy wydają się bardziej otwarte. Niektórzy ludzie używają makijażu oczu, aby dodać dramatyzmu i ekspresji swojemu wyglądowi. Intensywne smokey eyes lub wyraziste eyelinery mogą dodać głębi
i dramatyzmu do spojrzenia. Jest to także sposób wyrażenia osobowości i stylu danej osoby. Niektórzy wolą subtelny makijaż, podczas gdy inni lubią eksperymentować z żywymi kolorami i nietypowymi wzorami. Baza kolorystyczna stanowi podstawowy kolor reprezentujący tonację, którą wykorzystuje się do makijażu oka.

W makijażu oczu, istnieje wiele różnych kategorii, które pomagają określić odpowiedni sposób aplikacji makijażu do danego kształtu i cech oka. Oczy o kształcie migdała charakteryzują się delikatnym wydłużeniem i są uważane za uniwersalne, ponieważ pasują do różnych stylizacji. Z kolei oczy o okrągłym kształcie mają bardziej zaokrąglony kształt i mogą wymagać technik, które optycznie wydłużą je. Oczy wydłużone mogą z kolei wymagać innych technik, aby je zrównoważyć.

Duże oczy mogą natomiast wymagać subtelniejszego podejścia, aby uniknąć nadmiernego podkreślenia ich wielkości. Zamiast używania kresek o ostrych i wyraźnych krawędziach
na górnej lub dolnej powiece, lepiej unikać takich rozwiązań przy dużych, okrągłych lub wyłupiastych oczach. Zamiast tego, warto sięgnąć po roztarty eyeliner, który podkreśli kształt oczu. Wyraziste kreski mogą bardzo podkreślić oczy i zwrócić uwagę na ich okrągły kształt.

Małe oczy mogą z kolei wymagać technik, które optycznie je powiększą. Aby osiągnąć efekt optycznie większych oczu, istnieje kilka trików, które można zastosować. Jednym z najlepszych sposobów jest podkręcenie rzęs i dokładne ich wytuszowanie. Dodatkowo, można zaaplikować białą lub cielistą kredkę na wewnętrznej części powiek, co optycznie powiększy oczy. Aby uzyskać jeszcze lepszy efekt, można również dokleić pojedyncze kępki rzęs przy zewnętrznym kąciku górnej powieki, co dodatkowo otworzy oko i sprawi, że będzie się ono wydawało większe.

Głęboko osadzone oczy mogą wymagać technik, które wizualnie je wysuną. Oczy wypukłe mogą natomiast wymagać technik, które wizualnie je wciągną. Miarowe rozstawienie oczu nie wymaga specjalnych technik makijażowych związanych z ich rozstawieniem.

Oczy blisko osadzone mogą wymagać technik, które je wizualnie oddzielą, podczas gdy szerokie rozstawienie oczu może wymagać technik, które je wizualnie zbliżą. Może to być korygowane za pomocą rozświetlającego cienia w wewnętrznych kącikach oczu. Zaleca się unikanie przyciemniania, cieniowania czy użycia “przydymionych” kolorów w tym obszarze, a zamiast tego skupienie się na nakładaniu ich przy zewnętrznym kąciku powieki. To samo dotyczy aplikacji sztucznych rzęs, gdzie należy unikać ich umieszczania zbyt blisko wewnętrznych kącików oczu.

Aby skorygować szeroko rozstawione oczy, istotne jest unikanie optycznego oddalania. Można to osiągnąć poprzez odpowiedni makijaż. Zaleca się przyciemnianie okolic kącika wewnętrznego oka i stopniowe rozjaśnianie do kącika zewnętrznego. Dodatkowo, należy unikać wyciągania oczu na zewnątrz, co może dodatkowo podkreślić ich szeroki rozstaw. Brwi odgrywają istotną rolę w kształtowaniu wyglądu oczu i twarzy jako całości.
Ich odpowiednie zaakcentowanie poprzez przybliżenie do boków nosa może dodatkowo wspomóc korektę szeroko rozstawionych oczu.

Innym problemem, z którym borykają się osoby posiadające obniżony kącik zewnętrzny oka, jest efekt ,,smutnych oczu''. Kącik zewnętrznie opadający znajduje się na tej samej wysokości co kącik wewnętrzny lub nawet nieco niżej, co może nadawać twarzy ponury wyraz. Najlepszym rozwiązaniem będzie wyciągnięcie cieni w kąciku zewnętrznym do góry poza szerokość oka. Dodatkowo, metoda kociego oka oraz zagęszczenie rzęs kępkami lub połówkami pasków w kąciku zewnętrznym również mogą przyczynić się do poprawy wyglądu. Z kolei kącik oka wysoko uniesiony może wymagać subtelniejszego podejścia, aby uniknąć nadmiernego uniesienia. Zamiast dodatkowo wyciągać kącik na zewnątrz do góry,
co tylko podkreśliłoby problem, zaleca się wyciąganie cieni, kredki lub kreski eyelinerem na bok. Jednakże, istotne jest to, czy oko jest równocześnie wydłużone, ponieważ w takim przypadku nie powinno się wyciągać tego poza zewnętrzny kącik.

Jeszcze inny zjawiskiem, który może ulec korekcie za pomocą makijażu jest opadająca powieka lub powieki pozbawione jędrności, zwłaszcza w dojrzałym wieku. Opadająca powieka może znacznie utrudniać wykonanie wszelkich makijaży. Dodatkowo, może powodować odbijanie się tuszu, co sprawia, że nałożonych cieni po prostu nie widać. Kiedy problem jest duży, przez opadającą powiekę makijaż traci swój wyraz. W tym przypadku należy nałożyć ciemniejszy cień nieco ponad naturalnym załamaniem, a następnie go rozetrzeć. Dodatkowo, w takim makijażu sprawdzą się połówki pasków rzęs (lub kępki) naklejone w zewnętrznym kąciku, ponieważ podniosą one powiekę i optycznie otworzą oko. Innym trikiem, który odwróci uwagę od opadającej powieki, jest rozświetlenie wewnętrznego kącika.

Przy powiece marszczącej się, mało elastycznej stosuje się delikatne odcienie cieni do powiek i unika się ciemnych kolorów, które mogą sprawić, że zmarszczki staną się bardziej widoczne. Nie wskazane jest używane błyszczących cieni, które mogą podkreślać zmarszczki. Warto mieć na uwadze, że makijaż oczu jest jednym z najbardziej wszechstronnych sposobów wyrażania siebie poprzez sztukę kosmetyczną. Istnieje wiele różnych technik i stylów makijażu oczu, które można dostosować do własnych upodobań i potrzeb. Poniżej przedstawiam wprowadzenie do różnych makijaży oczu, które można stosować w zależności od okazji, osobistego stylu i preferencji:

Makijaż oczu typu V gdzie kreska zakończona jest wyraźnym "ptaszkiem". Ten styl makijażu oczu charakteryzuje się ostrą, spiczastą linią, która rozciąga się od wewnętrznego kącika oka do zewnętrznego kącika, tworząc dramatyczny wygląd. Linia jest zazwyczaj grubsza w wewnętrznym kąciku i zwęża się w kierunku zewnętrznego kącika, nadając oku bardziej wydłużony i zdefiniowany kształt.

Kontrastowy makijaż oczu polega na użyciu dwóch kontrastujących odcieni cieni do powiek, jednego jaśniejszego i jednego ciemniejszego, aby stworzyć efektowny
i dramatyczny wygląd. Jaśniejszy odcień nakłada się na wewnętrzną połowę oka,
a ciemniejszy na zewnętrzną połowę. Tworzy to subtelny efekt gradientu, który dodaje głębi i wymiaru oku.

Makijaż Banan polega na użyciu ciemnego cienia do powiek na całej powiece,
z jaśniejszym odcieniem nałożonym w wewnętrznym kąciku oka. Ciemny cień do powiek rozprowadza się w górę i na zewnątrz w kierunku załamania powieki, tworząc przydymiony, zmysłowy wygląd. Ten styl świetnie nadaje się do stworzenia subtelnego, codziennego looku lub bardziej dramatycznego, wieczorowego looku.

Makijaż oczu w literę V charakteryzuje się ostrą, pionową linią, która rozciąga się
od wewnętrznego kącika oka do zewnętrznego kącika, tworząc dramatyczny i ponętny wygląd. Linia jest zazwyczaj grubsza w wewnętrznym kąciku i zwęża się w kierunku zewnętrznego kącika, nadając oku bardziej wydłużony i zdefiniowany kształt.

Makijaż Potrójny wykonuje się przy użyciu trzech różnych odcieni cieni do powiek, jednego na powiece, jednego na załamaniu powieki i jednego na łuku brwiowym. Odcienie mogą być takie same lub różne i można je nakładać przy użyciu różnych technik, aby stworzyć niepowtarzalny i spersonalizowany wygląd. Ten styl jest świetny dla tych, którzy chcą dodać trochę kreatywności i zabawy do makijażu oczu.

Glam Beauty Make Up

Historia makijażu:Makijaż w różnych epokach